آهنگ جدید حامد زمانی به نام میکشیم

برای دانلود وپخش آنلاین این آهنگ اینجا کلیک کنید

آهنگگزینه های روی میز از حامدزمانی

برای دانلود وپخش آنلاین این آهنگ اینجا کلیک کنید

حضرت آقا در این مورد سخرانی های زیادی کردند که در اینجا فقط چند جمله گلچین ایشان را ذکر می کنیم .

اللهم طهر القدس من دنس الیهود

(خداوندا قدس را از شر یهود پاک گردان)

روز قدس نزدیک است و معمولا در این روز ها حرف های گوناگونی لقلقه زبان افراد می شود که :

۱_ چرا باید راهپیمایی کنیم ؟

۲_ اصلا به ما چه ارتباطی دارد ؟

۳_بابا یکی باید برای بدبختی های ما راهپیمایی کند ؟

۴_ برو بابا خواب روزه دار هم این روز ها عبادته کی حال داره بره راهپیمایی ؟

این ها حرف هایی است از بین حرف هایی  که برخی از افراد گاهی اوقات تکرار می کنند البته قرار نیست ما کسی را در این جا مجرم کنیم و به جرم او بپردازیم قرار است منطقی با این سوالات برخورد کنیم .

در ابتدا بد نیست سخنان امام و رهبری را با موضوع روز قدس بررسی کنیم تا برخی از سوالات بالا حل شود .

مسأله ی فلسطین ، شوخی و سرسری نیست ؛ امروز اساسی ترین مسأله ی دنیای اسلام است.همه ملت­ها و دولت­های اسلامی باید مسئله فلسطین را در زمره مسائل درجه اول خود بدانند.

بسم الله الرحمن الرحیم

مسلمین ایران و جهان من در طى سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد مسلمین نمودم، که اکنون این روزها به حملات وحشیانه خود به برادران و خواهران فلسطینى شدت بخشیده است، و بویژه در جنوب لبنان به قصد نابودى مبارزان فلسطینى، پیاپى خانه و کاشانه ایشان را بمباران مى کند.

من از عموم مسلمانان جهان و دولتهاى اسلامى مى خواهم که براى کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن به هم بپیوندند.

و جمیع مسلمانان جهان را دعوت مى کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است، و مى تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان روز قدس انتخاب، و طى مراسمى همبستگى بینالمللى مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونى مردم مسلمان اعلام نمایند.

از خداوند متعال پیروزى مسلمانان را بر اهل کفر خواستارم.

والسلام علیکم و رحمةاللّه و برکاته .

گفت « گوشت با منه ؟ رسیدید روی جاده، یک منطقه ی باز باتلاقی هست تا جاده ی بصره. این جارو باید لای روبی کنی. بعد خاک ریز بزنی. نزنی، صبح تانک های عراقی می آن بچه ها رو درو می کنن. » خیلی آتششان کم بود، گشتی هاشان هم می آمدند، نارنجک می انداختند. بی سیم چیم دوید گفت « بیا. حسین آقا کارت داره.» صد متر به صد متر بی سیم میزد. – حالا کجایی؟ -صد متری شده. – نشد. برو از اون خاک ریز اندازه بگیر، بیا. گوشی را گرفتم. «حسین آقا ! رو جاده ایم ؛ جاده ی بصره. کنار دست من تیرهای چراغ برقه.خاطرتون جمع.» گفت «دارم می بینم. دستت درد نکنه.» از پشت خاک ریز پیدایش شد.

جاده می رسید به خط بچه های لشکر بیستو پنج. فکر می کردم « اینا چی جوری از این جاده ی درب و داغون می رن و می آن ؟ » دو طرف جاده پر بود از تویوتا های تو گل مانده یا خمپاره خورده. حسین رفت طرف یکیشان. یک چیزی از روی زمین برداشت، نشانمان داد « ببین. قبلا کمپوت بوده.» پرت کرد آن طرف. گفت « همین امشب دستگاه می آری، این جاده رو صاف می کنی، درستش می کنی. » باز گفت « نگی جاده ی لشکر مانیست یا اونا خودشون مهندسی دارند ها. درستش کن؛ انگار جاده ی لشکر خودمون باشه.»

بچه های لشکر خودش هم نبودند ها. داد می زدند «حاج آقا، بدوین » همین طور خمپاره بودکه می آمد. حسین عین خیالش نبود. همین طور آرام، یکی یکی دست می کشید روی سرو صورتشان. خاک ها را پاک می کرد، حال و احوال می کرد، می رفت سنگر بعد؛ آنها حرص می خورند حسین این قدر آرام بین سنگر ها راه می رود. یک جا زمین سیاه شده بود.بس که خمپاره خورده بود. نمی گذاشتند حسین برود آن جا. می گفتند « نمی شه. اون جا بارون خمپاره می آد. خمپاره شصت.» می گفت « طوری نیس. می رم یه نگاه به اون ور می کنم،زود بر میگرد. » نمی گذاشتند. می گفتند « اون جا با قناصه می زنندتون.»